HOME

26 j Art Borgloon Gasthuiskapel

26 jaar Art Borgloon in de Gasthuiskapel 1996 startte werd de werkgroep Art Borgloon opgericht door de toenmalige cultuurfunctionaris Emmy Vandersmissen.26 j met veel beeldende kunst niet alleen in de Gasthuiskapel maar ook met diverse initiatieven die sociaal en artistiek een meerwaarde betekenden voor Borgloon.Enkele projecten die zeker en vast mogen genoemd worden, project urnen waarbij en er als 1ste in Borgloon artistiek werd nagedacht om de assen van de overledenen buiten de begraafplaats een andere bestemming te geven in huis met een urne of een juweel een artistieke creatie ……….Mede ook dank zij de Jeannine Leduc senator die pleite om de assen van de nabestaanden mee naar huis te nemen. Het project ’MOMEMENT voor een MONUMENT’ waarbij de jeugd van Borgloon en omstreken een beeld maakten wat geplaats is voor de Gasthuiskapel en dit onder de leiding van kunstenaar Jos Herck (mentor en realisatie van het uiteindelijke beeld).Bloesemimpressies met soms spraakmakende edities die de pers haalden en diverse wandelaars naar Borgloon brachten om te genieten van de kunst en de natuur.

STEVEN PETERS CARABELLO MECENAS

MECENAS Het werk van Steven Peters Caraballo valt op door leesbaarheid en technische beheersing. Vergis je echter niet. Die virtuositeit zet hij in om je als kijker binnen te lokken in een beeld. Net onder het blinkende oppervlak zit vaak een onbestemde donkerte. Over identiteit, onze omgang met dieren, een duister ongeluk dat loert, het verschil tussen tooi en authenticiteit… De sterke ‘poot’ waarmee Steven een beeld in olieverf of pastel vat, lijkt soms van een andere tijd, maar spreekt dus over vandaag. Ook de term Mecenas houdt een anachronisme in. Meer dan een financiële broodheer heeft de kunstenaar vandaag nood aan mentale gangmakers. Luc Tuymans speelde zo’n rol voor een komende generatie schilders. Zijn hoofd, vierenzestig keer geschilderd, is herkenbaar in de installatie die Steven hier presenteert. De mond van de meester opent lichtjes of iets verder, de ogen spreken of trekken net terug in hun holle, omwalde kassen. De hangende cirkel moet je als kijker al bukkend in. Steven Peters Caraballo vat ze op als een heuse hommage.

FENIA PROOST De interventie van het onzichtbare lichaam

In ‘De interventie van het onzichtbare lichaam’: gaat Fenia Proost samen met andere “mensen met een niet-zichtbare, fysieke beperking” het niet-zichtbare, zichtbaar maken langsheen de visualisatie van hun diagnoses en langsheen de veruitwendiging van hun daaraan verbonden angsten, gedachten en dromen. Een metaforische benadering van de verschillende beperkingen vormt het vertrekpunt van haar ontwerppraktijk, die conversatie, acceptatie en erkenning nastreeft, want wat als ze hun niet-zichtbare, lichamelijke beperking toch konden belichamen? Het taboe dat rond chronische ziektes hangt is herkenbaar voor zo goed als iedereen die er ooit mee naar buiten komt. Uit angst voor negatieve gevolgen op de eigen positie binnen de samenleving, houden mensen het vaak geheim. Precies daarom schept de vertaalslag van de onzichtbare fysieke beperking naar een alternatieve zichtbare realiteit, interessante mogelijkheden en kan het van grote persoonlijke betekenis zijn. ‘Miguel’ De vermoeidheid van Miguel beheerst alle aspecten van zijn leven en is nauw verbonden met zijn omgeving.

Rudi Bogaerts ' Op ware grootte / In real size '

'Op ware grootte / In real size' Rudi J.L. Bogaerts (1964, Sint-Truiden, België) woont en werkt in Gent. Rudi Bogaerts ging naar de academie van Sint – Truiden waarna hij zijn studies verder zette van 1984 tot 1995 in Gent (KASK), waar hij nu ook woont en leraar is aan het KASK. Rudi toont een installatie met een selectie werken uit de reeks Anekdota, in de Gasthuiskapel te Borgloon. Zijn werk werd diverse malen bekroont en getoond in binnen en buitenland, en geselecteerd door Stef Vanbellingen voor WARP 2016. Annelies Vanbelle (over Anekdota, in Artcouch, 2020): ‘De assemblages, samengesteld met dagdagelijkse voorwerpen, vormen kleine speelse verhaaltjes. Bogaerts speelt dit spel ingenieus – per tafereeltje maar ook tussen de assemblages onderling bulkt het van de subtiele referenties, vormelijk en inhoudelijk. Een wandeling vol humor en finesse, langs ‘Natures Mortes’ die telkens geïnstigeerd worden door een postkaart. Van daaruit vertrekt een (persoonlijk) verhaal, al dan niet waar gebeurd.
Inhoud syndiceren
Comments